زناشویی

چرا احساسات منفی و ناراحتی‌ها در روابط، معمولاً سرکوب می‌شوند؟




چرا احساسات منفی در روابط سرکوب می‌شوند؟

سرکوب احساسات منفی در روابط، یک پدیده‌ی رایج و پیچیده است که ریشه در عوامل مختلفی دارد. بسیاری از افراد به دلیل ترس از عواقب احتمالی، از ابراز ناراحتی‌های خود خودداری می‌کنند. این سرکوب نه تنها مانع از حل مشکلات می‌شود، بلکه می‌تواند به مرور زمان باعث ایجاد تنش و نارضایتی عمیق‌تری در رابطه گردد.

در ادامه به 19 دلیل اصلی این سرکوب اشاره می‌کنیم:

  • ✳️

    ترس از درگیری و مشاجره:

    بسیاری از افراد از مواجهه با درگیری و بحث اجتناب می‌کنند و سکوت را ترجیح می‌دهند.
  • ✳️

    تمایل به حفظ آرامش:

    برای حفظ ظاهر آرامش در رابطه، احساسات منفی نادیده گرفته می‌شوند.
  • ✳️

    ترس از دست دادن رابطه:

    نگرانی از اینکه ابراز ناراحتی منجر به جدایی شود، افراد را از بیان احساساتشان باز می‌دارد.
  • ✳️

    اعتقاد به اینکه “نباید” ناراحت باشیم:

    باورهای نادرست فرهنگی و اجتماعی مبنی بر اینکه ابراز احساسات منفی ضعف است.
  • ✳️

    عدم اعتماد به نفس:

    کمبود اعتماد به نفس و ناتوانی در بیان نیازها و خواسته‌ها.
  • ✳️

    تجربیات گذشته:

    تجربیات ناموفق قبلی در ابراز احساسات و نتایج منفی آن.
  • ✳️

    عدم مهارت در برقراری ارتباط موثر:

    ناتوانی در بیان احساسات به شیوه‌ای سازنده و غیرتهاجمی.
  • ✳️

    نگرانی از قضاوت شدن:

    ترس از اینکه به خاطر احساسات خود مورد قضاوت یا تمسخر قرار بگیریم.
  • ✳️

    تمایل به خوشحال نگه داشتن طرف مقابل:

    تلاش برای جلوگیری از ناراحتی طرف مقابل به قیمت نادیده گرفتن احساسات خود.
  • ✳️

    عدم آگاهی از احساسات خود:

    ناتوانی در شناسایی و درک دقیق احساسات خود.
  • ✳️

    فشار اجتماعی:

    انتظارات جامعه مبنی بر اینکه “قوی” باشیم و احساسات خود را کنترل کنیم.
  • ✳️

    تربیت خانوادگی:

    الگوبرداری از رفتارهای خانواده‌ای که در آن ابراز احساسات منفی ممنوع بوده است.
  • ✳️

    نقش‌های جنسیتی:

    انتظارات کلیشه‌ای از مردان و زنان در نحوه ابراز احساسات.
  • رابطه عاطفی - آموزش روابط زناشویی -شناخت مردان و زنان - عشق محبت - روانشناسی مهارت‌های ارتباطی دختران و پسران

نمایش بیشتر

یک دیدگاه

  1. یه مدت طولانی با همین مشکل سرکوب احساسات درگیر بودم. توی رابطه قبلیم همیشه سکوت می کردم تا دعوا نشه اما انگار یه گوی بزرگ از ناراحتی هام رو تو دلم جمع می شد که یهو ترکید و همه چیز رو خراب تر کرد 😅

    یاد گرفتم یه کاری بکنم که الآن برام عادت شده: قبل از صحبت درمورد مشکلات، یه نفس عمیق می کشم و فکر می کنم دقیقا چی منو ناراحت کرده. گاهی حتی یه لیست کوچیک روی کاغذ می نویسم تا حرفام واضح باشه و از مسیر اصلی خارج نشم 🙃

    خیلی وقتا هم طرف مقابل حتی نمی دونه چی اشتباه کرده، فقط کافیه بدون حمله بهش بگی “این رفتارت منو اذیت کرد” نه “تو همیشه…” 👌

    #یه_چیز_دیگه_هم_هست: بعضی وقتا اصلا نباید حرف زد! وقتی عصبانیت تازه شروع شده، بهتره چند ساعت صبر کرد بعد حرف زد… خودم یه بار موقع عصبانیت یه چیزایی گفتم که پشیمونم هنوز 😬

    جالبه بعضی آدما اصلا نسبت به احساسات منفی خودشون هم بی تفاوتن… انگار حسشون رو خاموش می کنن. اینطوری که فقط جسمشون تو رابطه می مونه 😕

پاسخ دادن به گلناز لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا